Brachiosaurus
De Brachiosaurus werd voor het eerst opgegraven in 1883 in de Verenigde Staten. Hij kreeg de naam "arm"(Brachio)"hagedis"(saurus), omdat zijn opperarmbeen enorm groot was. Rond 1910 werden in Oost-Afrika nog delen van de Brachiosaurus opgegraven. Die laatste, de Afrikaanse soort, wordt vandaag de dag voor een aparte soort aangezien, Giraffatitan.
Hij had een lengte van ongeveer 25 meter, kon met zijn nek tot 12 meter hoogt rijken, en woog ruim 35 ton Vaak wordt gezegd dat hij 70/80 ton woog, dat is helemaal niet waar. Waar die cijfers vandaan komen? Wel, toen de eerste schatting van zijn gewicht werd gedaan, gebruikten ze een namaak-Brachiosaurus op ware grote en dompelden het onder in water/zand om het volume te bereken. Hoe ze dan aan 80 ton kwamen? Wel, in die tijd was het typische beeld van een dinosaurus een log, dik dier. Wij weten nu dat de Brachiosaurus voor zijn grootte vrij slank was, vandaar dus, én delen van zijn boten zijn hol. In verhouding tot zijn lichaam had de Brachiosaurus een verrassend kleine schedel. Maar schijn bedriegd, de schedel werd toch gauw bijna een meter lang. Wat ook opvalt bij Brachiosauriden, is dat de neusgaten bovenaan de kop zitten. Je ziet ook de penvormige tanden, die zijn speciaal gemaakt voor het eten van bladeren. De staart is dan weer vrij kort, in verhouding met zijn lichaam.
Hij had een lengte van ongeveer 25 meter, kon met zijn nek tot 12 meter hoogt rijken, en woog ruim 35 ton Vaak wordt gezegd dat hij 70/80 ton woog, dat is helemaal niet waar. Waar die cijfers vandaan komen? Wel, toen de eerste schatting van zijn gewicht werd gedaan, gebruikten ze een namaak-Brachiosaurus op ware grote en dompelden het onder in water/zand om het volume te bereken. Hoe ze dan aan 80 ton kwamen? Wel, in die tijd was het typische beeld van een dinosaurus een log, dik dier. Wij weten nu dat de Brachiosaurus voor zijn grootte vrij slank was, vandaar dus, én delen van zijn boten zijn hol. In verhouding tot zijn lichaam had de Brachiosaurus een verrassend kleine schedel. Maar schijn bedriegd, de schedel werd toch gauw bijna een meter lang. Wat ook opvalt bij Brachiosauriden, is dat de neusgaten bovenaan de kop zitten. Je ziet ook de penvormige tanden, die zijn speciaal gemaakt voor het eten van bladeren. De staart is dan weer vrij kort, in verhouding met zijn lichaam.
Hij had een ongelooflijk lange nek (8 meter) en kon daarmee tot hoog in de bomen reiken, maar ook een groot terrein begrazen. Nadat hij een hap bladeren had genomen, kauwde hij niet maar slikte ze direct in. In de spiermaag werden ze met de maagstenen of gastrolieten (stenen die dieren inslikken om eten te verteren) tot pulp vermalen. Wetenschappers denken dat de Brachiosaurus zeker 200 kilogram per dag moest eten om in leven te blijven. De Brachiosaurus had geen natuurlijke vijanden. Zelfs een grote carnivoor als Allosaurus (zelfde tijd, zelfde plaats) werd liever niet onder de voeten gelopen.
Brachiosaurus leefde in Noord-Amerika, Afrika en het Iberisch schiereiland. Die plaatsen liggen ver uiteen zul je denken. In de tijd dat de Brachiosaurus leefde (150 miljoen jaar geleden)
Lagen deze continenten allemaal tegen elkaar.
Er zijn van Brachiosaurus feitelijk 2 soorten bekend. Brachiosaurus brancai uit Afrika en Brachiosaurus altithorax uit Noord-Amerika. De eerste wordt vandaag de dag als aparte soort gezien, Giraffatitan Brancai. De Amerikaanse soort had een langgerektere bouw en en was slanker, terwijl de Afrikaanse variant wat robuuster was, met een afhangende nek.
Beide soorten behoren tot de Brachiosauridae, net als Atlasaurus en, Daanosaurus.
Lagen deze continenten allemaal tegen elkaar.
Er zijn van Brachiosaurus feitelijk 2 soorten bekend. Brachiosaurus brancai uit Afrika en Brachiosaurus altithorax uit Noord-Amerika. De eerste wordt vandaag de dag als aparte soort gezien, Giraffatitan Brancai. De Amerikaanse soort had een langgerektere bouw en en was slanker, terwijl de Afrikaanse variant wat robuuster was, met een afhangende nek.
Beide soorten behoren tot de Brachiosauridae, net als Atlasaurus en, Daanosaurus.